ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΩΝ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ

        Μετά θάνατον σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (Μ.Ε.Θ.) εστιάζουμε κυρίως στη αφαίρεση οργάνων, χωρίς να αποκλείεται και η συλλογή κυττάρων και ιστών, κυρίως για ερευνητικούς σκοπούς.

Όταν το ιατρικό επιτελείο που προβλέπει ο νόμος, βεβαιώσει για τη νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους ασθενούς , ούτε ο νεκρός βρίσκεται σε κατάσταση δικαιοπραξίας, αλλά ούτε το ιατρικό επιτελείο έχει δικαίωμα
να προβεί στην αφαίρεση χρήσιμων οργάνων ή/και κυττάρων, ιστών.
Ο νόμος καθορίζει ποιο μέλος της οικογένειας κατά κατιόντα βαθμό συγγένειας μπορεί να δώσει την συναίνεση αυτή. Έτσι ο στενότερος συγγενής του θνήσκοντος, τη στιγμή ακριβώς που ο πόνος και η θλίψη συντρίβουν και
τους δυνατότερους χαρακτήρες, καλείται να συναινέσει στην αφαίρεση μοσχευμάτων, αναβαθμιζόμενος σε ηθικό δότη.

       Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι, ο χρόνος μεταξύ της συναίνεσης και της εμφύτευσης των μοσχευμάτων, είναι βασικός παράγων επιτυχίας της δωρεάς.
Δεν καλούμαστε απλά να συναινέσουμε στην αφαίρεση, αλλά παράλληλα πρέπει να δώσουμε οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με ευαίσθητα δεδομένα του θνήσκοντος και μάλιστα να κινηθούμε πολύ γρήγορα.

Μετά το πέρας οιωνδήποτε εκ των προβλεπόμενων ενεργειών, ο ιατρός οφείλει ν’ αποκαταστήσει τα εξωτερικά μορφολογικά χαρακτηριστικά του σκηνώματος προ της αποδόσεώς του, στους οικείους του.

Μπορεί να μη πεθάνουμε σε Μ.Ε.Θ., επίσης μπορεί τα όργανά μας να είναι υπέργηρα κι άχρηστα. Μπορεί όμως να βρεθούμε οι ίδιοι ή συγγενείς μας, φίλοι μας, γνωστοί μας στη θέση να συγκατατεθούν,
να συναινέσουν στην αφαίρεση μοσχευμάτων άλλου.
                                                                                                           Στην εξοικείωση με τις ιδέες αυτές εστιάζεται η δράση του Συλλόγου μας.

                                                                                                                  Από εδώ βγήκε και τ’ όνομα (Συναινούντες Δότες) «ΣΥΝΔΟΤΕΣ».

Όπως είναι η κατάσταση βρισκόμαστε μπροστά σε μια πρόκληση ηθικής αναβάθμισης της κοινωνίας.